Al eerder schreven we over de trans-Mongolië express ‘all episodes’. Maar toch ontbreekt het laatste stukje. Het stuk van Mongolië naar China. Dit laatste stuk duurt nog zo een 2 dagen. En ook hier hebben we in de Chinese trein weer een prachtige 4-berth cabine die we kunnen afsluiten. Heerlijk vinden wij nog steeds. Wat dat betreft was het maar goed dat we het eerste stuk in de 3^e klas hebben gereisd. Want tenslotte genieten we nu elk moment in de trein. Het stuk van Mongolië naar China door de Gobi woestijn is mooi. Wel wat eenkennig op een gegeven moment.

Om 17.00 ’s avonds verlaten we de Mongoolse grens. Dit gaat gepaard met flinke controles net zoals van Rusland naar Mongolië. Dit betekent dat je je paspoorten af geeft en alles in de cabine gecontroleerd wordt tot aan tassencontrole aan toe. Ook weten we al dat als we van Mongolië uit zijn, straks opnieuw het hele gebeuren moeten doorstaan aan de Chinese kant. Bij de grenscontroles moeten we onze gordijntjes dicht doen en mogen niet meer naar buiten kijken. Maar natuurlijk doen we dat stiekem toch. We zien dan als we de grens over komen rijden dat er gesalueerd wordt door de grenswachters. Dit is wel cool om te zien en hadden we niet willen missen. Na nog 2 uur stilstaan mogen we verder.

En na een tijdje komen we bij de Chinese grens. Weer mensen in andere statige pakjes die ons komen controleren. Bij elke grens ontvingen we vooraf van die visa formulieren om in te vullen. Uiteraard hadden wij de mazzel dat dit in het Mongools was….ja…vul dan maar in. Maar dit hebben we goed gedaan. Voor de Chinese grens ontvingen wij wederom van deze briefjes en ook weer een Mongools geschreven formulier. Fijn dat wij al wisten hoe het moest, want de rest van onze wagon kwam er niet uit en liep hysterisch rond. Ineens waren wij populair omdat iedereen wilde spieken.

De grenscontrole verliep soepel en na nog eens een paar uur wachten hoorden en voelden we dat we werden losgekoppeld. Dit was het moment dat de trein gereed werd gemaakt voor het verwisselen van de wielen. Na veel gebonk en heen en weer rijden achter een tuffende locomotief komen we aan in een werkplaats. Het is dan al donker. In de werkplaats staan wel 50 mannen en zien we de liften al staan waar de treinwagons mee gelift worden om de nieuwe treinonderstellen onder te zetten. Dit is voor ons treinstel (ook nog eens de allereerste) een hele happening. Iedereen kwam uit zijn cabine en stond in de gang vermakelijk te kijken naar wat er ging gebeuren. Nadat wij gelift werden zien we de oude wielen weg rijden…zo onder ons vandaan. We mochten geen foto’s maken maar ook dat doen we natuurlijk gewoon stiekem. Net als de rest van de mensen in ons treinstel. Het ging allemaal best snel. Maar dan ben je er nog niet. Daarna werden zeker nog wel 25 treinstellen aan elkaar gekoppeld. Dit ging niet met beleid. Maar met een hoop kabaal en harde schokken. Na weer heel veel heen en weer rijden achter de tuffende locomotief is het dan eindelijk zo ver. Om ongeveer half 2 ’s nachts rijden we weer. De volgende ochtend arriveren we in Beijing.

Ni Haou! Hallo!