Van Sint Petersburg naar Moskou

Na enkele dagen in Sint Petersburg zijn we vertrokken naar Moskou. Ook vanaf deze luchthaven gingen wij weer met het OV. Maar hoe vraag je in het Russisch waar de bushalte is? Gelukkig kwam hier het Point-it boekje (een boekje met plaatjes dat gebruikt kan worden als woordenboek en je kan aanwijzen wat je bedoeld) van pas dat ik van mijn collega’s heb gekregen. Toch erg handy! Dit kan ik elke reiziger aanraden die naar landen gaat waar men weinig tot geen Engels spreekt of begrijpt en het alfabet niet lijkt op die van ons. Met point-it dus de bushalte gevonden (die overigens echt op een onmogelijke plek zat en we zeker nooit hadden kunnen vinden). Meteen zaten we goed en in het lokale busvervoer. Weer overstappen en vervolgens met de metro. Alles weer perfect. En 40 euro uitgespaard. Er zijn namelijk Aerotrains (is ook OV, maar je betaald er meer voor en het duurt net zo lang). Aerotrains worden overal aangeraden om te nemen als vervoer vanuit de luchthavens naar de binnenstad (in lonely planets, op hotel en hostel sites). Waarschijnlijk omdat het makkelijker is maar zeker niet goedkoper. Dus wij namen bus 911 en daarna de metro.

De metro:
De metro stations zijn prachtige ondergrondse marmeren hallen. Je gaat eerst met oneindige roltrappen de diepte in en komt dan uit bij werkelijke ondergrondse pracht. Ornamenten boven je hoofd, sjieke verlichting maar bovenal walgelijk veel marmer in verschillende kleuren. Vroeger werden de metro stations gebruikt als schuilkelder en basis van het leger. Dat verklaard meteen waarom de metro stations zo ongelooflijk diep onder de grond liggen.

Aangekomen bij het hotel hebben we weer “aardige” russen ontmoet. Bij het inchecken kregen we een upgrade naar een kamer met jacuzzi. Waarom? Omdat wij aardige toeristen zijn zei de hotelmanager. Ze vertelde dat voor ons een Italiaan had ingecheckt en die was niet aardig… Wij wel…oké….Lucky.

Maar ook dat is bedrog…want toevallig had ik gelezen dat als je vrijdag (en het was vrijdag) ergens aankomt je vaak een upgrade krijgt omdat de russen die in Moskou werken en doordeweeks in hotels verblijven in het weekend weer naar huis vertrekken. De kamers worden daardoor goedkoper aangeboden. Maar toch…we waren blij. Des te meer omdat we wisten dat dit voorlopig het laatste normale hotel zou zijn waar we een eigen kamer hebben. Nog even genieten van de privacy.

Zondag 19 maart zijn we naar het astronautenmuseum geweest. Even iets anders dan Russische geschiedenis over Stalin, Lenin en Ivan de Verschrikkelijke. Eenmaal aangekomen troffen we een lange wachtrij voor de entree aan. Toch zijn we achter in de rij aan gesloten en hebben een dik uur in de regen en kou staan wachten. Eenmaal binnen begrepen we waarom er een rij stond. Elke 3e zondag is er gratis entree . Een tip voor als je in Moskou bent en gratis naar dit museum toe wil...(moet je er alleen wel toevallig op de 3e zondag van de maand zijn Het wachten werd dus beloond.

Na de prachtige bezoeken aan het Rode plein, het Kremlin, de geschiedenis van Rusland ontdekt te hebben en slenteren in de stad….was het zover. De check-in in het hostel voor de Trans Mongolië-expres. En uiteraard…meteen een gedeelde kamer. Laten we hier maar niets zeggen over onze slapeloze nachten waarvoor zelfs de voorgenomen maatregelen zoals oordopjes onvoldoende bleken….wat een drama. Echt. Maar hier zullen we aan moeten wennen. Tenslotte liggen we straks met 40 man in een treinstel als het niet meer is.

Maar ik moet het toch even kwijt…..in het hostel deelden we een kamer met alleen maar meiden (leuk voor Jorrit). Maar al na 10 minuten kwam hij daar op terug toen we in bed lagen. Wat konden die meiden snurken! Echt hele oerwouden zijn omgezaagd…niet normaal!!!!!!! We hebben allebei de hele nacht wakker gelegen om vervolgens vermoeid te starten aan het Trans Mongolië expres avontuur.

En een avontuur was het........waarover de volgende blog meer.

Sint Petersburg

14 maart zijn we in Sint Petersburg aangekomen. Na het afscheid van vrienden en familie op Schiphol zaten we al vrij snel in het vliegtuig naar Helsinki. De overstap ging vlot en we hebben ons prima vermaakt op de luchthaven van Helsinki. Met wat tijdsverschil zijn we ’s avonds gearriveerd in Sint Petersburg. Gelukkig hadden we op Helsinki airport uitgezocht hoe we het beste met het OV naar ons hotel konden reizen. Dat was uiteraard gewoon met het lokale vervoer dus geen taxi, geen pick-up, maar direct backpack-style en low-budget. Dat was natuurlijk meteen lachen omdat we geen Russisch lezen of spreken, hahaha. Na een ritje voor een paar euro met ook nog een overstap en op de goede gok uitstappen is het toch gelukt. Gelukkig waren er een aantal vriendelijke Russen om ons op weg te helpen met wat gebaar en geknik.

Over het hotel….dat hadden we vrij snel gevonden maar de ingang was een werkelijk bouwval waarbij we elkaar aankeken en dachten dat we toch echt voor de eerste nachten een redelijk hotel uitgezocht hadden. Na 4 verdiepingen omhoog te hebben geklommen met onze tassen op kwamen we uiteindelijk in een mooie gang met enkele kamers. En onze kamer was prima! Fijn!

De volgende dag hebben we Sint Petersburg te voet ontdekt. Het ontbijt alleen al was een uitdaging…alles in Russisch, geen Engelse vertaling, geen plaatjes. Maar toch hebben we heerlijk gegeten. We zaten in een hip tentje (waar Sint Petersburg er overigens velen van heeft) waar jonge mensen werkten die gebrekkig Engels konden spreken. Ik had een soort gebakken wrap pannenkoek gevuld met gesmolten kaas en Jorrit een club sandwich. Daarna zijn we lekker gaan slenteren door de stad.

Over Sint Petersburg

Sint Petersburg is een stad met een overdaad aan imposante gebouwen. Het communistische druipt er vanaf. Het viel ons op dat er veel hippe tenten zijn en we vonden de prijzen niet veel verschillen met Nederland.

Het was erg koud ondanks de strak blauwe lucht. Daarnaast viel het op dat er ontzettend veel vrouwen zijn. Het is dus echt waar…veel meer vrouwen dan mannen. De vrouwen lopen zelfs al met blote benen terwijl mijn bovenbenen met die gure wind bevroren. Niet normaal. Ineens begreep ik het programma ‘From Russia with Love’. Nu wat van Rusland gezien te hebben, begrijpen we waarom er export-bruidjes zijn, maar ook waarom de vrouwen liever elders vertier zoeken dan de te kiezen voor de Russische man. Over het algemeen zijn Russen behoorlijk arrogant, maar er zijn uitzonderingen. Later daar meer over.

De gemiddelde rus dringt graag voor en nog op onbeschofte wijze ook. En men laat het allemaal gebeuren. Wij hebben met verbazing enkele keren staan toekijken. Dan heb je de jongeren. Een enkeling spreekt Engels en is geïnteresseerd in de toerist. Immers zagen wij niet veel toeristen toen we in Sint Petersburg waren.

Tips in St Petersburg: Georgisch eten, de Hermitage en St. Isaacs kathedraal. Dat waren voor ons de hoogtepunten. Hierover gaan we niet te veel vertellen want alles kan gegoogeld worden en zie de foto's .

Onze droom is begonnen!

September 2015, op onze strandbedden op de Dominicaanse Republiek nemen wij het definitieve besluit: wij gaan een wereldreis maken. Een droom die wij beide al lange tijd hebben. Nu anderhalf jaar later zijn wij onze droom werkelijkheid aan het maken. Echter voelt deze werkelijkheid nog erg onwerkelijk.

Op vakantie gaan geeft altijd een bijzonder gevoel. Een gevoel van vrijheid, enthousiasme, euforie, je kent het vast wel. Op wereldreis gaan…. hoe voelt dat dan? Na de eerste weken kunnen wij dit het beste als ‘onbeschrijfelijk’ omschrijven.
Het pauzeren van onze banen, verhuren van ons huis en schorsen van onze auto is toch behoorlijk emotioneel. Na het afscheid van onze familie en vrienden op Schiphol vloeien onze tranen.
De eerste dagen in St Petersburg en Moskou voelen als een city-trip, maar dan zonder einde. ‘Thuis’ houdt ons nog steeds bezig en we dromen beide nog over werk. Het begin van de Trans-Mongolië Express helpen ons goed om de omschakeling te maken en los te komen van wat wij achter hebben gelaten.
Langzamerhand komt het besef dat er een bijzondere ervaring voor de boeg is. Eén jaar reizen, doen wat wij willen, niet werken, niet stofzuigen, geen NS, veel lekker eten, genieten en tenslotte de ultieme vrijheid.

Nog 1 dag! Real countdown!

Het is nu echt bijna zover! Nog 1 nachtje in Nederland! En dan........off 2 Russia!

We zijn officieel zelfs al ingecheckt.

Na zware laatste weken met verhuizen en de letterlijke laatste loodjes zijn we nog steeds bezig om de puntjes op de i te zetten. Ook het besef is er nog niet helemaal dat we straks echt een jaar weg zijn. Het blijft onwerkelijk, zelfs met alle voorbereidingen van het afgelopen jaar. Maar we zien nu al voordelen......ik heb gisteren voor het laatst gekookt, wellicht nog 1 keer een vaatwasser inruimen en al het huishoudelijke noodzakelijke dagelijkse werk hoeft niet meer. Whoohoo!

Nu hebben we eindelijk de tijd om Russisch te leren .....Not! Enkel nog de handbagage inpakken, een paar uur slapen en dan is het al zo ver. Maar dat Russisch zal het niet meer gaan worden in de resterende uren.....
Gelukkig hebben we een point-it boekje gekregen waar alleen maar foto's in staan die je kunt aanwijzen voor als we echt geen andere manier hebben om te communiceren, hahahaha. We zien het al helemaal voor ons..... vooral in China!

Ook is het de eerste maandag in tijden dat we allebei vrij zijn...ook zo raar.....wij als hardwerkende mensen normaliter op maandag ineens thuis....nou ja eigenlijk helemaal niet thuis....uit logeren......Ook dat voelt vreemd. We zagen ineens andere mensen op ons balkon staan toen we de laatste spulletjes gingen kopen in de stad.

Nu maar weer verder met inpakken......de backpacks wel al zijn goed gepakt en ik heb mij aan mijn streef gewicht kunnen houden van het maximaal aantal kilo's aan bagage welke ik mezelf heb opgelegd!.

Volgende update waarschijnlijk vanuit......Russia!

nog 55 nachtjes

Nog 55 nachtjes en dan is het zo ver.....dan vertrekken we op wereldreis. Momenteel zijn we druk bezig met de voorbereidingen en dat valt toch niet mee.

Vanaf nu wordt het spannend. Vanochtend zijn de foto's gemaakt voor de makelaar om ons huis te verhuren. En we zijn bezig met het aanvragen van visa. Vooral het visum voor China blijkt "a hell of a job".

Alle voorbereidingen gaan nu op volle toeren. Regelen, regelen en regelen. Volgens mij hebben we een excellijst met wel 6 verschillende tabbladen georienteerd in budget, spaarsaldo, to do listen en reisschema's. Maar of we ons aan de reisschema's gaan houden is nog maar de vraag. Want je weet immers nooit hoe de reis gaat verlopen.

Het eerste visum staat al in onze paspoorten...en jawel voor... Mongolie! Check! Dat was vreugde dansje nummer 1. Over een paar weken staan we in Den Haag in de rij voor een visum Rusland en de aanvraag voor het visum van China is onderweg. Deze 3 zijn voor nu het belangrijkste want die zijn nodig voor de eerste stap van onze reis: de Trans Mongolie Expres!

Tot de volgende update!

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons mee reist!

Groetjes,

Marija &Jorrit