Laten we beginnen met het uitleggen hoe onze trip er voor de komende dagen uit ziet. We vertrekken van Moskou naar Irkutsk. Van Moskou tot Irkutsk duurt het 4 nachten en dagen aaneengesloten in de trein. Dan stappen we uit in Irkutsk en verblijven we aan het Baikal meer (in het plaatsje Litsvyanka). Eén van de grootste zoetwater meren van de wereld. Hier verblijven we een dag en stappen dan weer op de trein naar Mongolië. Voor we bij onze volgende stop zijn (Ulaanbaatar) zitten we nog 2 nachten in de trein. In Ulaanbaatar zullen we weer uitstappen om het nationaal park Terej te bezoeken te slapen in een ger kamp. Daarna vertrekken we naar China door nog 2 dagen in de trein door te brengen.

Bij alle stops staat er een Honcho voor ons ons klaar. Een Honcho is een vriend in de stad. Deze pikt je op bij de stations en brengt je naar je hostel. Ook geeft een honcho je tips over wat je kan doen, wat er te zien is en waar je lekker kan eten voor een goede prijs.

Trans Mongolië expres – part 1

Met nog meer dan 9000 kilometer voor de boeg richting China zijn we opgestapt op de Trans Mongolië expres. Oftewel vanaf nu the Vodkatrain! We hebben de budgething bolshevik geboekt. Dat betekent dat we ons geen luxe veroorloven en ervoor hebben gekozen om flink te reizen en…in de 3^e klas zitten. De komende 4 nachten en dagen verblijven we in een 6 berth (6 persoons achtige cabine). Maar van een cabine kun je niet spreken. Het is allemaal open. Je ligt hutje mutje tussen de stinkende russen. Bovendien zitten we met 1 ander persoon (uit Australië) in de trein en de rest is toch echt rus. We hebben geluk want 1 persoon is uitgevallen dus we hebben 1 plek vrij waardoor we overdag een bankje hebben. We ervaren de trein wisselend. Je leeft letterlijk op elkaars lip zonder privacy, tussen geurend eten (noodles) van anderen maar zien het toch als een avontuur. De eerste nacht was een hel. We hebben slecht tot niet geslapen tussen de 55 man die in dezelfde open wagen verblijven. Wij zitten er tussen. Dunne schotjes waar de bedden tussen hangen is alles wat er is. Zelfs geen gordijnen. Je loopt als je naar de wc moet ook letterlijk tegen andermans zweetkakken aan die uitsteken in het gangpad. Maar heej…wij wilden avontuur toch? En dat krijgen we. Behalve in de trein een beetje hangen kun je genieten van het prachtige Siberische uitzicht en zijn de dronken Russen geïnteresseerd in ons. Maar het blijft lastig om gesprekken te voeren met ze. Maar goed we hebben wel lol. Na een aantal dagen in de trein is deze trein onze woonplaats geworden. Met weinig slaap, een ranzig toilet, geen douche vermaken we ons toch prima. Op de stations kunnen we er af en toe uit en lopen we rond op het perron. Hier doen we dan onze rek en strek oefeningen. Soms hebben we associaties met een gevangenis en grappen daarover. Zoals Joseph Oubelkas in zijn boek: ‘400 brieven aan mijn moeder’ schreef over een periode die hij onterecht in de gevangenis van Marokko verbleef, lijkt het verblijf in de trein op een ‘sardine in blik’ effect. Met je hoofd bij de voeten van een ander.

Op de laatste avond in de trein voor onze stop in Irkutsk komen we op het perron een ander Nederlands stelletje tegen. Zij mochten vertoeven in de 2^e klas. Ze waren werkelijk in shock toen ze ons verblijf in de trein zagen. Met dit stel hebben we de uiteindelijk behoorlijk wat vodka weggetikt en reisverhalen uitgewisseld.

En tadaaa! De volgende ochtend mochten we de trein verlaten. Frisse lucht, eindelijk!

Baikalmeer

Vanuit de stop bij irkutsk in Siberië zijn we gelijk doorgereden naar Litsvyanka. Een plaatsje direct aan het Baikalmeer gelegen. Het Baikalmeer bevat 20% van al het zoetwater over de hele wereld. Stel er is nergens water meer zou dit meer (zeggen ze) de hele wereld voor een aantal jaren van water kunnen voorzien. Als we aan komen rijden zien we het meer al. Het is bevroren en schittert door de zon in al haar pracht. We wisten meteen al dat we na een lekkere douche (eindelijk) direct hier naar toe wilden gaan.

We knappen op door de buitenlucht en hebben uren over het meer gelopen. Het was werkelijk prachtig. We verbleven in een guesthouse op een berg met ook weer prachtig uitzicht op het Siberische landschap.

De volgende dag zijn we bij het Baikalmeer gebleven. De honcho gaf als optie om naar Irkutsk te gaan in de ochtend, maar dat zagen wij niet zitten. We wilden genieten van de frisse lucht en de mooie uitzichten op het meer. We zijn met een ski-lift naar een viewtop gegaan om het uitzicht op het meer nog beter te kunnen bewonderen. Vervolgens zijn wij naar beneden gewandeld door de dikke laag bevroren sneeuw die er lag.

Onze honcho Had op ons verzoek een husky-slee tocht geboekt. WOW! Dat was enorm gaaf, maar man, man, man wat stinken die honden zeg, hahahaa. Het was ontzettend leuk om te doen en we hebben allebei genoten van ieder een eigen rit door de sneeuw. Dit hadden we niet van te voren gepland om te doen en was een zeer leuke bijkomstigheid.

Na de husky tocht zijn we met de honcho naar Irtkutsk vertrokken. Al daar hebben we een stadswandeling gemaakt en hebben we veel informatie gehad over de stad en over de geschiedenis van Rusland. Leuk om iemand van je eigen leeftijd om je heen te hebben die graag wat van de eigen omgeving wil laten zien. Na een diner zijn we ’s avonds weer op de trein gestapt om door te reizen naar Mongolië.

Trans-Mongolië expres – part II

Vanaf nu zitten we in een 4 persoonscabine/ coupe. Met een deur die je kan afsluiten. Heaven! Wat een luxe! Daar waar de anderen al aan het klagen waren in de guesthouse over de rit vanuit Bejing naar Mongolië en van Mongolië naar Irkutsk in de 2^e klas, konden wij volop genieten van de luxe. Ook al slapen we al meer dan een week apart en delen we kamers met anderen zijn we blij en hebben we zin in de rit. Alles is een verademing na die 4 nachten vanuit Moskou. We kunnen nu lekker muziek draaien, vrijuit praten en wij hebben meer privacy.

Het landschap veranderd geleidelijk en we komen aan in Mongolië. De grens oversteek verliep prima. Het duurde al met al zo een 4 uur. En we mochten weliswaar 2 uur lang naar buiten (op het perron). Vermakelijk hebben we gekeken naar het wisselen van de treinstellen. De Russische wagons die werden losgekoppeld en de Mongoolse wagons die via een andere kant werden aangekoppeld. Locomotieven die werden verwisseld en na een aantal uur van het heen en weer rijden van wagons stonden er ineens een trein met twee delen. Eén Mongoolse treindeel en daarachter een Russisch treindeel.

Mongolië – Nationaal park Terelj – Ulaanbaataar

Na 2 nachten zijn we aangekomen in Mongolië. We komen aan om 5.30 en het is nog donker. Onze Honcho staat al op het perron en verteld ons dat we direct naar het nationaal park gaan in plaats van het hostel zoals aanvankelijk de bedoeling was. Weer geen douche dus. Maar goed inmiddels maken we ons daar al niet meer druk over. Gelukkig hebben we pakken met babydoekjes mee waar we ons inmiddels dagelijks mee wassen. Met de opkomende zon kunnen we langzaam Mongolië aanschouwen. Een Rode gloed over golvende bergachtige heuvels laten ons kennismaken met Mongolië. Ontzettend mooi en na een uur rijden komen we bij onze Ger aan. Prachtig verscholen tussen de Mongoolse heuvels. YES! Dit is mooi en alles wat we er van verwacht hadden.

Na wat tijd in de Ger te hebben doorgebracht zijn we naar een nomaden familie gegaan. Erg indrukwekkend. We waren te gast bij een vrouw van 72 die inmiddels alleen is en nog steeds leeft als een nomaad. We hebben van alles kunnen vragen en de honcho kon alles voor ons vertalen. Ondertussen kregen we allerlei authentiek Mongoolse lekkernijen. Dit bestond uit een soort snoepje van gekookte melk waarvan de bovenste vetlaag was afgehaald en daarna met suiker en rozijnen was gebakken. Een soort nougat. Daarnaast stond een schaaltje met gefossiliseerde witte kaas stukjes (mix van geiten en schapenkaas), als brosse stukjes opgediend. Een soort vergane en uitgedroogde / versteende feta leek het. Marija heeft het gegeten uit respect (Marija lust geen kaas) maar ging ondertussen helemaal stuk. En toen kwam het leukste gedeelte. Het Mongoolse drankje: Paardenmelk met alcohol. Hierop gingen we allebei stuk. Maar de eer om het op te drinken was aan Jorrit toebedeeld. Het smaakte naar yoghurt dat ver over datum was. Als klap op de vuurpijl kregen we ook nog thee bereid op Mongoolse wijze. Dit is opgewarmde melk met water en kruiden. Dit hebben we beiden keurig opgedronken.

Terug bij onze Ger ontvingen een Mongoolse lunch. Schapensoep en nog allerlei andere dingen. Daarna zijn we gaan paardrijden door de heuvels nog half bedekt met sneeuw. Wat hebben we gelachen op dat beest. Vooral Jorrit die bij elke draf “Auw, auw, auw”, schreeuwde omdat zijn ballen werden bekneld omdat het Mongoolse zadel toch echt relatief klein is. Marija had een haak in haar bil zitten. En hoe mensen het doen die nog dikker zijn….daar gelaten. Maar wat een lol hadden we. Zelfs toen onze paarden een eigen bosweg kozen en we door allerlei bosjes werden gesleurd. Tja.. de Mongool die met ons mee was, was niet duidelijk in het aangeven van directies.

Na het paardrijden zijn we nog een fikse wandeling gaan maken door de Mongoolse heuvels om de zonsondergang te zien. We hebben genoten van het uitzicht, de glooiende heuvelachtige bergen, de sneeuwtoppen en de ijle lucht. Op de top hebben we de wandeling samen met zonsondergang afgesloten met een biertje dat we hadden meegenomen.

’s Avonds hebben we met onze honcho en nog 3 andere mensen Mongoolse spelletjes gespeeld. Dit doen ze met enkelbotjes van schapen. De Mongolen zijn erg creatief met dit soort dingen. Het was ontzettend leuk en na een paar rondjes verschillende spelletjes gespeeld te hebben zijn we onze Ger ingedoken alwaar wij met een stel vriendelijke Britten marshmallows in ons haardvuur hebben gesmolten.

Ulaanbaatar

De volgende dag zijn we van het nationaal park Terelj naar het Chengzis Khan standbeeld geweest. Een erg populaire bezienswaardigheid. Maar omdat het winter is, zijn er nauwelijks toeristen. Dus zijn we alleen met de mensen uit ons Ger camp. Het was zelfs nog dicht toen we aan kwamen. Het beeld staat in the middle of nowhere en is echt verschrikkelijk lelijk. De Mongolen zijn er overigens trots op. Dit moet in de toekomst een echte toeristische attractie worden met daarom heen een heel park gebouwd. Het is al een attractie maar toen wij er waren vel dat niet op omdat er geen andere mensen waren. We hebben aldaar 2 musea bezocht en zijn in het beeld op de top geweest.

Daarna zijn we naar ons hostel in Ulanbaataar gegaan. Alwaar we de stad hebben verkend.

De volgende dag vertrekken we naar China.

Zie ook onze fotoserie bij dit verhaal!